Prvi naučnik koje je istraživao izraze na licu je bio Čarls
Darvin. Svoja istraživanja je opisao u knjizi Izražavanje emocija kod čoveka i
životinja. On je rekao, da su izrazi na licu, poput sreće i žalosti, produkt
evolucije i da bi trebalo da ih zovemo jezik emocija, jer su kao način komunikacije
postojali pre reči. Ovu tezu su potvrdile i najnovije studije, koje kažu da su
lica primata sa raspadom velikih mišića u puno malih razvila ekstremno sofisticirane
izraze pre 60 miliona godina. Sada uz pomoč mozga možemo kontrolisati i
najmanje mišiće na licu. Ovo najlakše razvijamo sa fokusom i vežbama joge lica.
Naše lice upotrebljavamo kao sredstvo komunikacije već od
prvog momenta rođenja. Deca tako komuniciraju sa nama, a mi instinktivno znamo
šta hoće i isto reagujemo sa nekim od izraza lica. Slično komuniciramo i sa
odraslim osobama - kad dobijamo pozitivne izraze, i mi pozitivno reagujemo.
Zanimljivo je, da preko izraza ne samo komuniciramo sa drugima, nego i sa
sobom. Obično se ključni centar za procesiranje emocija (amigdala) aktivira,
kad napravimo neki izraz na licu, ali kad dobijemo botox, ona se uskoro ne može
više aktivisati. To znači, ako ne možemo napraviti izraza emocije na licu, te
emocije nećemo ni osećati. No motion=no emotion. Tako ljudi u primerima
anomalija amigdale, kao što su psihopati i sociopati, ne znaju više kako napraviti
izraz na licu, ni kako osećati emocije. Studije kažu da je čak 5 % političara i
direktora psihopata (to znaći 1 % ljudi svetske populacije). Oni bi trebali da
gledaju i vežbaju izraze lica u ogledalu – ne bi li naučili da vladaju
emocijama. Zbog toga ljudi sa botoxom dobijaju čudan izraz na licu - jer se
stvara diskonekcija između lica i uma koji stoji za njim, a ne može da ga vodi.
Нема коментара:
Постави коментар